ნაშრომში შესწავლილია მერაბ კოსტავას ესთეტიკური თვალსა-წიერი, მსოფლმხედველობის მთავარი ორიენტირები - საღვთო სიბრძნე, საღვთო სიყვარული, ანტიციპაცია, მხატვრული სიტყვისა და მეცნიერების მისიის გააზრება მაღალი გადასახედიდან.

პოეტის შემოქმედების მთავარ მახასიათებლად წარმოჩნდება ქრისტიანული რწმენისა და სახისმეტყველების საკითხები, ბიბლიურ-რელიგიური პარადიგმები, გრაალის იდეალი.

ფილოსოფიურ ლირიკაში ყურადღებას იქცევს ჰადესის, სოფლისა და ზესთასოფლის კავშირის, სულის მარადიული სამშობლოს ძიების, ზნეობის პრობლემები.

წიგნში ნაჩვენებია „მსოფლიო კაცისა“ და „ერისკაცის“ მიმართების, ლოკალურისა და გლობალურის, ეროვნულკოსმიურის გააზრება ქართველი ლირიკოსის შემოქმედებაში.