წიგნში მონოგრაფიულადაა შეწავლილი „ქართლის ცხოვრების“ VII-XII საუკუნეების ამსახველი ქართული მატიანეების ცნობები ჩრდილოეთ კავკა-სიის ხალხებსა და ყივჩაყებზე, მათთან საქართველოს ურთიერთობებზე და ნაჩვენებია ამ მასალების წყაროთმცოდნეობითი მნიშვნელობა. ახლებურად გაშუქებული და დაზუსტებულია მოცემული პერიოდის საქართველო-ჩრდილოეთ კავკასია-ხაზარეთისა და საქართველო-ყივჩაყების ურთიერთობე-ბის ცალკეული საკითხები. წიგნი განკუთვნილია სპეციალისტებისა და საქართველოს ისტორიით და-ინტერესებულ ფართო მკითხველთათვის.