წინამდებარე წიგნი წარმოადგენს დასრულებას ავტორის მაშტაბური პროექტისა „ევროპული ფილოსოფიის ისტორია“ [„ანტიკური ფილოსოფია (1995), „შუა საუკუმეების ფილოსოფია“ (1996), „XX-საუკუნის ფილოსოფიის ისტორია“ (2002), „აღორძინების ეპოქის ფილოსოფია. მარსილიო ფიჩინოდან იაკობ ბოემემდე“ (2008), „ახალი ფილოსოფიის ისტორია: ნაწ. I ფრ. ბეკონიდან ი. კანტამდე“ (2009)].
XX-ს.-ში გაბატონებული და ათეისტურად მიჩნეული მსოფლმხედველობრივი აზროვნების ანალიზისას განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება ფილოსოფიისა და თეოლოგიის „ნეოპლატონური“გაიგივების მცდელობებს. ავტორი იცავს ცოდნისა რწმენის ტოლპირველადობის პრინციპს. საბოლოო ანგარიშით, ადამიანის გონების თვითკრიტიკად მიაჩნია.