კრებული „სოხუმი-თბილისი“ სოხუმში დაწერილი ლექსებით იწყება, ათი ლექსით, რომლებიც იმ ბედნიერ დროში დაიწერა, ძალიან რომ მიყვარდა! თუმცა ლექსებში ნაკლებად ჩანს ეს ბედნიერება, კაეშანი, დარდი იკითხება, ახალგაზრდული მაქსიმალიზმი, აზრის სირთულე, კეკლუცობაც! 25 წელი არ დამიწერია ლექსი, სოხუმის მერე არ მეწერებოდა. პროფესიამაც შემიშალა ხელი, ლიტერატურათმცოდნემ ყველაზე კარგად იცის, ძნელია გამორჩეული სიტყვის თქმა!

თუმცა 25 წლის შემდეგ დაბრუნებული შთაგო ნება ისე მომაწყდა, გაჩერება ვეღარ შევძელი! ამდენი ხნის ნაგროვები ერთად მოზვავდა! ასე ად ვი ლად არასოდეს მეწერებოდა, ვეღარ გავჩერ დი! როგორც კრიტიკოსი ვხვდები, რომ რადიკა ლუ რად განსხვავებულად ვაზროვნებ, აღვიქვამ სამყაროს, ცხოვრებას, ადამიანებს! სოხუმსა და თბილისში დაწერილი ლექსები ორი სხვადასხვა ავტორის გეგონება, 25 წელი არ არის ცოტა! თუმცა შეფასება არ ძალმიძს, ძნელი ყოფილა საკუთარი ნაწერის განსჯა! ერთადერთი იმედით ვბეჭდავ კრებულს, იქნებ, ამ ლექსებმა დააჩქარონ ჩვენი დაბრუნება და სულ მალე სოხუმში ახალი გამოვცე, საოცნებო სათაურით - „თბილისი-სოხუმი“!