სიკვდილის თემა ყოველთვის აწუხებდა ლიტერატურას, ფოლკლორსაც... ძნელია იპოვო მეტ-ნაკლებად ცნობილი მწერალი, რომელიც არ შეხებია ამ თემას. სიკვდილსიცოცხლის მარადიული ჭიდილი მხატვრულ ტექსტში არაერთხელ გამხდარა კრიტიკოსთა და ლიტერატურის მცოდნეთა განსჯის საგანიც, მაგრამ ასე თავმოყრილი, ერთ წიგნად შეკრული პირველად გამოდის. საკითხი მოდერნისტულ ჭრილშია განხილული, რომელიც ამ პრობლემასაც არატრადიციულად, განსხვავებულად მიუდგა. სიკვდილი ნაწარმოებში არ არის მხოლოდ სიუჟეტის ნაწილი, ის არის მწერლის მსოფლმხედველობის ჩამოყალიბების, კონცეფციის განსაზღვრის საშუალებაც. საკითხის სირთულისა და მხატვრული მასალის სიუხვის გამოკვლევა ამ მიმართულებით კვლავაც გაგრძელდება, ამიტომაც ეს წიგნი შეიძლება ჩაითვალოს ავტორის მიერ ჩაფიქრებული მონოგრაფიის მხოლოდ ფრაგმენტად, საჭიშნიკე ნაწილად. უკვე ჩატარებული ძიებაც ცხადყოფს, რომ სხვადასხვა მწერალთან, განსხვავებული მხატვრული დონის მიუხედავად, ეს პრობლემაუმთავრესად ფილოსოფიურად, სიღრმისეულად არის აღქმული.