მონოგრაფია მიზნად ისახავს ვეფხისტყაოსნის სახისმეტყველების შესწავლას, რაც გულისხმობს პოემის ფაბულის, სიუჟეტისა და მხატვრული სტრუქტურის სიმბოლურ და ალეგორიულ ინტერპრე-ტაციას. თანამედროვე მედიევისტიკის მიღწევათა გათვალისწინებით ნაშრომში მოცემულია ახლებური გააზრება რუსთველის მხატვრული აზროვნებისა და მსოფლმხედველობისა, ინიციაციური სიბრძნის ძირითადი იდეებისა, რომელნიც არეკლილნი არიან ვეფხისტყაო-სანში ქართული საღვთისმეტყველო აზროვნებისა და მითოლოგი-ისთვის დამახასიათებელი ფორმით.

წიგნი გათვალისიწნებულია ჰუმანიტარული დარგის სპეციალისტები-სათვის და პრობლემათა ამ წრით დაინტერესებული მკითხველი საზოგადოებისათვის.