სოციოლინგვისტიკა — ენათმეცნიერების ნაწილი, რომელიც სწავლობს საზოგადოების ერთი რომელიმე ან ზოგადად ყველა ასპექტის გავლენას მეტყველების გამოყენებაზე. ამ მხრივ სოციოლინგვისტიკას ბევრი საერთო აქვს პრაგმატიკასთან.

სოციოლინგვისტიკის შესწავლის საგანს წარმოადგენს ის, თუ როგორ იცვლება მეტყველება გარკვეული სოციალური ცვლადების — მაგ. ეთნიკურობა, რელიგია, სტატუსი, სქესი, განათლების დონე და ა.შ. — მიხედვით განსხვავებულ ჯგუფებს შორის. მეტყველება იცვლება როგორც ადგილის (დიალექტი) ასევე სოციალური კლასების მიხედვით. სწორედ ამ სოციოლექტებს სწავლობს სოციოლინგვისტიკა.

მეტყველების სოციალური ასპექტი თანამედროვე გაგებით პირველად შესწავლილ იქნა 1930-იან წლებში ინდოელი და იაპონელი ენათმეცნიერების მიერ. დასავლეთში კი სოციოლინგვისტიკა პირველად 1960-იან წლებში გაჩნდა. მის ფუძემდებლებად ითვლებიან ამერიკელი ენათმეცნიერი უილიამ ლაბოვი და ბრიტანელი სოციოლოგი ბაზილ ბერნსტაინი.