წინამდებარე მონოგრაფია ეხება ქართული ფილოსოფიური აზროვნებისა და ქართული რენესანსის საკითხებს. IV-XII საუკუნეების მაგალითზე შექმნილია კულტუროლოგიური მოდელი, სადაც ნაჩვენებია ქრისტიანობის პროექცია და მისი გავლენა სულიერი კულტურის სხვა ფორმებზე. ქართული კულტურული ტრადიცია გვევლინება ინტერპრეტატორად და შუამავლად ანტიკურ და ევროპულ კულტურულ მემკვიდრეობას შორის. წარმოჩინებულია ფილოსოფიისა და რელიგიის გენეტიკური კავშირი ქართულ კულტურაში. აგრეთვე გამოკვეთილია ქართველი ფილოსოფოსების დამსახურება, რომელთაც განსაკუთრებული წვლილი მიუძღვით ქართულ ფილოსოფიური აზრის განვითარების ისტორიაში.