მონოგრაფიაში შესწავლილი და დამუშავებულია შუა საუკუნეების ქართული სასულიერო მწერლობის სახისმეტყველების პრობლემები და საკითხები. კვლევის ობიექტშია მოქცეული საღვთო სახისმეტყველება, საღვთისმშობლო სახისმეტყველება, ფსალმუნთა წიგნის ტროპული მეტყველება, „ქება ქებათას” პოეტიკა, ქართული სასულიერო მწერლობის პოეტური შედარების საკითხები. ქართული სასულიერო ლიტერატურის ეპითეტურენოვანი მეტყველება, სასულიერო მწერლობის მეტაფორა-სიმბოლიკის საკითხები. ბიბლიურ-საღვთისმეტყველო ძეგლებიდან, სასულიერო ლიტერატურული ტექსტებიდან მობილიზებულია მდიდარი საილუსტრაციო მასალები, რომლებშიც განფენილია სახისმეტყველებითი აზროვნების ძალმოსილებანი.

წიგნი განკუთვნილია დამხმარე სახელმძღვანელოდ ქართული მაგისტრანტებისათვის. იგი ასევე სარგებლობას მოუტანს ამ საკითხით დაინტერესებულ პირთ.