1919 წლის 2 დეკემბერს თავის არცთუ ისე ხანგრძლივ სიცოცხლეს თვითმკვლელობით განეშორა „თვითნაბადი ლინგვისტი“ (ნ. მარი), თვალსაჩინო პედაგოგი, მხარეთმცოდნე და საზოგადო მოღვაწე - პეტრე ჭარაია. არ ვიცით, მისი საფლავი მშობლიურ სოფელში კვლავაც თუ მიიკვლევა, მაგრამ ერთი რამის თქმა დანამდვილებით შეგვიძლია: ეთნიკური წარმომავლობისა და ქართულ-აფხაზური გართულებული ურთიერთობების მიუხედავად, ღირსეული აფხაზები სათანადო პატივს მიაგებენ აფხაზური ენის, ყოფისა და კულტურის მკვლევარსა და დამფასებელს, რომლის იმჟამად გახმაურებულმა ნაშრომმა - „Об отношении абхазского языка к яфетическим С-П. 1912“ - აფხაზური ენის შესწავლის ინტერესი არაერთ მეცნიერს, მათ შორის თვით ნიკო მარს, გაუღვივა.