ამ ნაწარმოებს სოციალური რომანის ჟანრს მიაკუთვნებენ. ავტორი ასე წარმოგვიდგენს ნაწარმოების პრობლემატიკას: „ჯაყო“ ველურია, პრიმიტივი, უზნეო. სამაგიეროდ ჯანსაღია. თეიმურაზი უკვე დეკადანსია, მომაკვდავი. რა სჯობია, მდიდარი წარსული და საფლავში დგომა თუ უკულტურო ჯანმრთელობა?“ (მ. ჯავახიშვილი. უბის წიგნაკიდან) ეს კითხვა ქართული საზოგადოებისთვის მტკივნეული და საინტერესო აღმოჩნდა. მწერლისავე სიცოცხლეში რამდენჯერმე აკრძალეს „ჯაყოს ხიზნები“. თემა უნივერსალურიც გამოდგა, რამდენადაც იმავე ძალით აალაპარაკა მან საზოგადოება უკვე საბჭოთა ეპოქაში, სპექტაკლის ფორმით წარმოდგენილმა.