კულტუროლოგიის ერთ-ერთი მთავარი საყრდენი და მასალა თეორიული განზოგადებისათვის, ტიპოლოგიური სისტემებისა და უნივერსალიების საჩვენებლად და დასადგენად არის კულტურის ისტორია.

ყოველი კულტურის ისტორია ეკუთვნის კონკრეტულ ეთნოსსა და ერს, უკავშირდება კონკრეტულ რელიგიასა და სახელმწიფოს, როგორც სულიერ ძალთა კონსტრუირება, ხედვა, ქმნადობა და მიმართება. ტრანსფორმაციულ პროცესებში ყოველი ერის კულტურა ავლენს სპეციფიკურ ნიშან-თვისებებს, აქვს განსხვავებული მასშტაბი, გავრცელებისა და გავლენის არეალი.

„ქართული კულტურის ისტორია“ გამოდის ოთხ წიგნად. მეორე წიგნში განხილულია ქრისტიანულ-ბიზანტიური პერიოდი (V-XI ს.ს.).