მონოგრაფიაში წარმოდგენილია პოსტმოდერნისტული პროზის წარმოშობა და განვითარება ქართულ ლიტერატურაში, საუბარია, კონკრეტულად, მეოცე საუკუნის მეორე ნახევრის ქართულ პროზაში წარმოშობილ პოსტმოდერნისტულ ტენდენციებზე. ნაჩვენებია განსხვავებული თემატიკით, მხატვრული სტილითა თუ ესთეტიკური აზროვნების მრავალფეროვნებით გამორჩეული მწერლების მიმართება ახალი ლიტერატურული მიმდინარეობუს მიმართ და მათი გამოხატულება, ასახვა ტექსტებში. პოსტმოდერნიზმისათვის დამახასიათებელი პროცესებისა და პრინციპების საფუძველზე ხდება ნაირა გელაშვილის, გურამ დოჩანაშვილის, ჯემალ ქარჩხაძისა და ოთარ ჭილაძის პროზის თავისებურების განხილვა. ნაშრომი განკუთვნილია მეოცე საუკუნის მეორე ნახევრის ლიტერატურული ტენდენციებითა და პროცესებით დაინტერესებული მკითხველისათვის.