ჰეროდოტე (ძვ. წ. 485-424), ძველი ბერძენი ისტორიკოსი, "ისტორიის მამად" წოდებული, წარჩინებულთა წრიდან იყო. ცხოვრობდა მშობლიურ ქალაქში, კუნძულ სამოსზე და ათენში. უმოგზაურია მცირე აზიაში, სიცილიაში, ეგვიპტეში, არაბეთში, ფინიკიასა და მესოპოტამიაში, სკვითიასა და კოლხეთში. მოგზაურობდა ძირითადად მეცნიერული მიზნით. ჰეროდოტემ ბერძენ-სპარსელთა ომები (ძვ. წ. V ს.) აღწერა. მას უნდოდა, ელინებისა და ბარბაროსების "გასაოცარი საქმეები და ბრძოლის მიზეზები" არავის დავიწყებოდა. ჰეროდოტეს ისტორია ცხრა წიგნადაა დაყოფილი და თითოეულს ცხრა მუზათაგან ერთ-ერთის სახელი ჰქვია. ნაწარმოები მხატვრული ენითაა დაწერილი. ძირითადი ისტორიული ამბავი შეიცავს ბევრ წიაღსვლას, ზოგი მათგანი ისტორიული ხასიათისაა, ზოგი ბელეტრისტულია (ავტორის მიერ შეთხზული ან ფოლკლორიდან მოტანილი). ამ ჩანართების მიხედვით ჰეროდოტე ევროპული ნოველისტიკის მამამთავრად გვევლინება.